Este refrán encarece el secreto. «Non impetam lingua». Erasm. vel «Silentii tutum præmium». Aristotel. vel «Est et fideli tuta silentio merces». Horat. lib. 3. oda 2. vel «Eximia est virtus, præstare silentia rebus». Ovid. de arte amand. 2. Dice Catón a este propósito:
«Virtutem primam esse puto compescere linguam»,/
«Nam nulli tacuisse nocet, nocet esse locutum».
Y el Maestro Fernando de Benavente
«Harpocratem simula, verbis parcissimus esto:
Nil equidem in vita sanctius esse reor».
El mismo
«Multis lingua malo, nocuere silentia nulli,
Clausa dedit vitam, lingua reclusa necem».
Véase: La pera y la doncella, etc. Y: Quien calló, venció, etc.
Fuente: Erasmo, 1256, 2403. Ovidio, Ars amandi, lib. 2. Catón, Disticha Catonis, lib. 1. (3/12). Fernando de Arce, Adagios y fábulas, p. 74, p. 106.