página principal
Jerónimo Martín Caro y Cejudo, Refranes y modos de hablar castellanos, edición de Fernando Martínez de Carnero
A B C D E L V
A AU AB AC AD AF AG AH AI AL AM AN AP AQ AR AS AT AX AY AZ

A la hambre, no hay pan malo

Otro: A buena gana no hay pan duro. Otro: A pan de quince días hambre de tres semanas. Optimum condimentum fames, Sócrates, vel «Ieiunus stomachus raro vulgaria temnit» Horat. lib. 2. Serm. sat. 2. vel «Lepori esurienti etiam placent fici». Erasm. vel Anima esurienti etiam amara dulcia esse videntur. Job, cap. 6. vel «Omnia esculenta obsessis». Erasm. Nació este adagio de los que están sitiados del enemigo, que obligados de la necesidad no desechan manjar alguno; pues comen muchas veces carne de caballo, y de perro, y otras cosas sucias por no morirse de hambre, vel «Famelicis quælibet esca suavis». El Maestro Fernando de Benavente acomoda a este refrán el dístico siguiente.
«Cogit dura fames, telo penetrantior omni,
Dente, vel arguto muscida frustra teri».
Fuente: Horacio, Satyrarum libri, lib. 2. Erasmo, 2554, 1857. Fernando de Arce, Adagios y fábulas, p. 106.
< página principal Acerca de | Secciones | Top 10 | Licencia | Contacto | Acceso Licencia de Creative Commons
© 2008 Fernando Martínez de Carnero XHTML | CSS Powered by Glossword